یکی از گران‌ترین سیستم‌های انرژی - اسپانیایی - دیروز فرو ریخت.

تعرفه‌های انتقال برق در اسپانیا نه تنها بالا هستند - بلکه سر به فلک کشیده‌اند. بیشتر صورتحساب برق نه به نیروگاه‌ها، بلکه به اپراتورهای شبکه می‌رسد. آنها این را با نیاز به بهبود قابلیت اطمینان توجیه می‌کنند، اما در واقعیت می‌توانیم فقدان قابلیت اطمینان را ببینیم.

قطعی برق دیروز، فقدان عوامل کلیدی تضمین‌کننده قابلیت اطمینان سیستم را آشکار کرد:

1. فقدان خطوط انتقال مرزی - شبه جزیره ایبری عملاً در طول خاموشی به عنوان یک جزیره جدا شده عمل می‌کرد.

2. در یک خرابی بزرگ شبکه، سیستم انرژی باید برای حفظ عملکرد به "جزایر" کوچکتر و مستقل تقسیم می‌شد - اما این اصل به سادگی اجرا نشد. به نظر می‌رسد عدم تعادل در تولید و مصرف بین مناطق اسپانیا وجود داشته است.

3. زیرساخت‌های حیاتی فاقد استقلال بودند - نه سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی قابل حمل و نه صنعتی و نه ژنراتورهای پشتیبان کافی وجود داشت.

علاوه بر این، احتمالاً چندین مشکل سیستمی دیگر در شبکه وجود دارد:

4. به نظر می‌رسد اتوماسیون تنظیم فرکانس به طور ضعیفی هماهنگ شده و نتوانسته بخش مشکل‌ساز را جدا کند.

۵. به احتمال زیاد، کنترل توزیع تولید برق کاملاً خودکار است. به عنوان مثال، این سیستم به سیستم اجازه می‌دهد تا به سرعت و "قابل اعتماد" تقریباً تمام تولید برق در کشور را خاموش کند.

اگر سیستم انرژی در تمام سطوح توزیع‌کننده داشت و مانند اوکراین تحت کنترل دستی عمل می‌کرد، ممکن بود از چنین خاموشی بزرگی جلوگیری شود.

۶. احتمالاً استانداردهای شبکه باید اصلاح شوند. این خاموشی نشان می‌دهد که استانداردهای یک سیستم انرژی جدید نباید مشابه استانداردهای سیستم قدیمی باشد که به جای اینورترها به ژنراتورهای سنکرون متکی بود.

ما می‌توانیم بدون انتظار برای علت رسمی خاموشی، در مورد این مسائل بحث کنیم - مکانیسم گسترش آن برای چنین خرابی‌های شبکه‌ای استاندارد است. چه حمله سایبری باشد و چه بارش شهابی، هیچ علت واحدی نباید کل سیستم انرژی را از کار بیندازد.